Оҕолоор, Килээҥсэ диэн кимин билэҕит дуо? Нууччалыыта «Клякса» диэн буолар. Килээҥсэ урут, оҕолор бөрүөлээх уруучуканан суруйар эрдэхтэринэ, баар буолбута. Ол бөрүөлээх уруучуканы чэрэниилэ иһитигэр уган ыла-ыла суруйаллара. Сороҕор чэрэниилэ хааппылата тэтэрээккэ түһэн хаалан, хомойуу, кыһыйыы буолара. Ол да иһин, Килээҥсэ уобараһа мэник-тэник, сороҕор кыралаан бэрээдэги кэһэр кыыс буолар.
Кинигэнэн “саһаан” оҥостубуппут баара…
Биирдэ кылааспытыгар бары үтүктүһэ-үтүктүһэ, учебниктарбытын паартабытыгар кыстаан, «саһаан» бөҕөтүн оҥорбуппут. Оннук кыстаан, кылааспытыгар хаалларар, дьиэбитигэр илдьэ барбат буолбуппут. Кинигэбит, тэтэрээппит өрүү аттыбытыгар баара үчүгэй этэ. Онон учууталлар маҥнай туох да диэн саҥарбатахтара.
Биһиги эгэ эрэ дуо, паартабытыгар окуопаҕа саһан сытар саллааттар курдук олорорбут. “Саһаан” үрдүнэн оройбут эрэ көстөрө. Ол эрээри…үрүт үөһээ ууруллубут кинигэлэр чөмөхтөрө күн-түүн улаатан испиттэрэ, онон саһарга өссө табыгастаах буолбута.
Утуктаабыт буоллаххына, нуктаан ылбыккын учуутал бэлиэтии көрбөт. Устуһар судургутуйбута. Уруок ортото төлөпүөҥҥэ оонньооччу элбээбитэ. Сатабыллаах оҕолор кинигэлэрин таба сааһылаан, ас уурар сирдээх, төлөпүөн өйөннөрөр тирэхтээх “тутууну” оҥороллоро.
Арай биирдэ мин уруокка тэһийбэккэ, сымнаҕас түү бэргэһэбин сыттык оҥостон, утуйан хаалбытым. Үһүс түүлбүн көрө сытан, “хайа хамсыыр” тыаһыттан уһуктан кэлбитим. “Саһааммын” төбөбүнэн үтэн, суулларбыт эбиппин! Саһыара уурбут бэрэским илдьирийэн, кинигэлэрбин марайдаабыта.
Ону көрөн, үөрэммэккэ олорбуппун билэн, учуутал кыйахаммыта:
– Туох баар учебниктаргытын барытын бүгүн дьиэҕитигэр илдьэҕит! Уруок ахсааныттан элбэх кинигэлээх оҕоҕо тута “иккини” туруоруом!
Онтон ыла кинигэлэри кыстаан бүппүппүт. Кылааһым оҕолоро: “Махтал, Килээҥсэ! Барыта эйиигиттэн!” – диэн буруйдаабыттара.
Аны уубун кыамматах буруйбар, учууталым “Уруокка утуйуу содула” диэн өйтөн суруйтарбыта…
Ааптар: Эһиги Килээҥсэҕит