Самаан сайын Уйбааннаах Айаал дэриэбинэҕэ сайылыы кэллиллэр. От үлэтэ саҕаланан, окко көмөлөһө барар буоллулар. Сарсыарда уолаттар эрдэ туран ходуһаҕа барыстылар. Олус итии күн буолбут. Кумаар бөҕө. Уолаттар отторун мунньа сылдьан сүрэҕэлдьээн киирэн барбыттар. Итиитэ да бэрт, кумаара да элбэх. Ол турдахтарына сөрүүн салгын ил гыммыт, тыал түспүт уонна эппит: «Оҕолоор, мин эһиэхэ көмөлөһүөм». «Ол хайдах?» -, диэн оҕолор сөхпүттэр. Тыал эппит: -«Оккутун мунньуом уонна кумаардары үүрүөм.»
Сиккиэр тыал үрэн саҕалаабытыгар кумаардар ойуур диэки куотан хаалбыттар. Уолаттар отторун мунньан истэхтэрин аайы тыал үрэн биэрэн испит. Оҕолор сүрэҕэлдьээбит санаалара ааспыт, онон мунньар отторо бүтэн хаалбыт. Тыал сипсийбит: «Чэ, билигин бугуллааҥ, мин мэһэйдээбэппин. Киэһэ буолан эрэр, мин чуумпурдум.»
Оҕолор тыалга махтаммыттар, отторун бугуллаан баран үөрэн-көтөн дьиэлээбиттэр. Ийэ айылҕабыт бу дьикти көстүүтүнэн оҕолорго көмөлөстөҕө. Оҕолоор, айылҕа араас көстүүлэрэ туһаны эмиэ аҕалар, айылҕаҕа махтана уонна кинини харыстыы сылдьыахтаахпыт.
